Fantastycznie jest każde dnia poznawać otaczające nas cuda świata, a tym bardziej podczas dalekich wypraw do zapierających dech w piersiach miejsc. Fantastycznie jest dziwować się napotkanymi zjawiskami i nie rozumieć skąd się biorą, jak powstały, jakie jest ich zastosowanie? Przede wszystkim jednak, najfantastyczniej jest odkrywać sekrety świata, z każdym dniem rozumieć coraz więcej napotkanych fenomenów, dowiadywać się nowych fascynujących rzeczy. Ciekawie jest później zestawić swoje odkrycia z teoriami ludzi, którzy dawno już nie stąpają po Ziemi, ale których spuścizna zachowała się do dziś we wzbudzających wyobraźnię, magicznych mitach. Wspaniale, że wydawnictwo Harperkids.pl uczyniło wejście w świat tych fantastycznych przeżyć łatwym i przyjemnym doświadczeniem dla najmłodszych i zapewniło inspirację do odkrywania świata w książkach Jak smakuje czekolada na Evereście? Oraz Od mitów Do nauk z serii Chcę wiedzieć oraz Chcę wiedzieć więcej - Akademia Mądrego Dziecka.
przedsięwzięciami. Szczęśliwie książka Jak smakuje czekolada na Evereście zabiera młodego czytelnika na wyprawę do przeróżnych regionów świata, przy czym fascynuje mnogością niezwykłych miejsc, intryguje ciekawostkami o słynnych odkrywcach i rozbudza ciekawość wobec otaczającej nas rzeczywistości.
Pora rozsiąść się z książką w ręku i wyruszyć na eksplorację m.in. pustynnych równin Etiopii, głębin Rowu Mariańskiego, szczytu Mount Everest, Australii, Amazonii i wielu innych miejsc, odczuwając te przestrzenie wszystkimi zmysłami. Książka pełna jest wzbogacających przygodę pięknych ilustracji, ciekawostek o odkrywcach, odwiedzanych miejscach, czyhających w nich niebezpieczeństwach, warunkach atmosferycznych, czy sposobach przetrwania w danym środowisku. Zastosowany w książce język jest dynamiczny, przepełniony zwrotami do samego czytelnika, zachęcającymi do brawurowych wspinaczek, długich wędrówek, nurkowania, ostrożnego stąpania po przestrzeni opanowanej przez jadowite węże i pająki, albo okrytej gęstym burzowym całunem. Pełno w niej opisów brawurowych czynów, dokonywanych podczas walki z ekstremalnymi warunkami odwiedzanych miejsc, nie brakuje też subtelnego humoru, wplecionego tu i ówdzie.
Przygody oferowane przez książkę Jak smakuje czekolada na Evereście stanowią źródło rozmaitych, zapierających dech w piersiach przygód, rozbudzających pragnienie zwiedzania świata wzdłuż i wszerz, pouczających o pięknie planety Ziemia (i nie tylko tej planety) oraz konieczności dbania o miejsce zamieszkania jak na razie wszystkich żyjących ludzi.
Trudno wręcz czasami uwierzyć w to, jak ogromną wyobraźnią i kreatywnością dysponowali ludzie sprzed tysięcy lat, gdy wymyślali mity. Mnogość pięknych, przerażających, dziwacznych, czy tajemniczych (niekiedy wszystko naraz) mitycznych stworzeń, historii ich pochodzenia, niezwykłych przygód, których doświadczały i związek tego wszystkiego z niezrozumiałymi dla autorów mitów zjawiskami, przyprawia o zawroty głowy, ale też wielokrotnie wprawia w zachwyt, skłania również do refleksji nad tym, skąd biorą się m.in. chmury, słońce, deszcz, śnieg, burze, albo spadające gwiazdy.
Przepięknie ilustrowana Książka od mitów do nauki nad wyraz przystępnie wprowadza młodego czytelnika w przestrzeń pochodzących ze wszelkich zakamarków świata mitów. Opiera się przy tym na prostym, ale piekielnie skutecznym schemacie. Na początku zdobywa uwagę czytelnika intrygującym pytaniem o np. wygląd Ziemi, pochodzenie księżyca, czy proces powstawania tęczy, później przedstawia kilka związanych z tym fragmentów różnorodnych wierzeń, a gdy czytelnik przedrze się przez powiązane z tym zagadnieniem mityczne tabuny magicznych drzew, świetlistych rydwanów, kłócących się zwierząt, wilków ganiających Słońce i Księżyc, czy nawet wizji świata, które zdecydowanie były inspiracją dla Terry’ego Pratchetta, gdy ten tworzył Świat Dysku, jego wątpliwości zostają rozwiane przez odwołujące się do nauki wyjaśnienia poszczególnych zagadnień. Nie jest to oczywiście wielka encyklopedia mitów wszelakich, a skromny wstęp do złożonego świata mitów. Od czegoś trzeba jednak zacząć, a gdy tym czymś jest omawiana książka, to jest to bardzo dobry początek. Cieszy też fakt, że książka podkreśla konieczność odkrywania świata za pomocą naukowych metod i pokazuje, że każde, nawet najbardziej nieprawdopodobne zjawisko, można wyjaśnić za pomocą rozumu i badań, co nie znaczy, że nie można zachwycać się niezwykłością mitów.
Dzięki prostej konstrukcji, cudnym ilustracjom, a przede wszystkim intrygującej treści, książka momentalnie wciąga i poszerza wiedzę czytelnika. Lektura tej pozycji sprawia, że aż marzy się wspiąć na jedną z gałęzi Yggdrasilu, wsiąść do rydwanu jakiegoś bóstwa, czy przejść się na spacer po tęczy i z Ratatoskiem, Izanagi oraz Izanami, Heraklesem, bądź inną postacią mitologiczną, niekoniecznie wymienioną w książce, u swego boku, podziwiać stworzony z wyobraźni i ciekawości ludzkiej nieludzko fantastyczny świat mitów.
